.
.
Zaterdag 11 oktober 2008 was het zover, de dag dat we weer met de hele familie samen hebben doorgebracht. Iedereen was er, behalve Sandra (dochter van Lei en Nelly) moest het deze keer afzeggen omdat ze vlak voor haar bevalling stond. Vanzelfsprekend waren Alex en dochtertje Nora daarom ook thuis gebleven. Het is weer een dag geworden die we niet snel zullen vergeten. De organisatie stond deze keer op naam van Hans en Jacqueline, Marij en Thijs. Ze hadden het dik voor elkaar! Ook het weer was fantastisch, een prachtige zonnige herfstdag, het kon gewoon niet beter. Zooj mam en pap hiej väör gezorgdj höbbe?
Het verzamelpunt was dit jaar bij de Busjop in Heythuysen. Allereerst werd ons een stevige pannenkoek voorgezet, dat had natuurlijk zijn reden. Er bleek hierna een buitenactiviteit op ’t programma te staan waarmee we behoorlijk wat calorieën zouden gaan verbranden. Ja, en dat hebben we geweten! De ouderen mochten een twee uur durende tocht maken door het Leudal met de yellowtrein (oftewel treinfiets), die grotendeels over onverharde hobbelende wegen en paden liep.
Met vooraf een rondje proefdraaien zijn we met veel enthousiasme en lol aan de tocht begonnen. Het werd wel flink trappen om dat gevaarte in beweging te houden
maar, het lukte ons; we waren immers met man genoeg. Zelfs de 3-jarige Sten hielp mee en genoot van alles wat om hem heen gebeurde en zijn zusje Isis die in de maxicosi lag, was ook in ons gezelschap en deed terwijl wij stevig doortrapten haar middagdutje. Onze benen werden wel goed getraind, dat was duidelijk. Of we dat gingen voelen, was voor latere zorg. Trappen en nog eens trappen, dat werd van ons verwacht, soms bergje op en dan weer eens bergje af. Ja, dat hoort nu eenmaal bij het Leudal.
Toen we een eindje onderweg waren deed zich een klein mankementje voor. Wat was er gebeurd? De sjleip van Bep zien klèdje had zich om de as van de yellowtrein gedraaid, dus moesten we stoppen. Met wat gefrutsel en gefriemel kwam dat ding gelukkig weer tevoorschijn, maar zag er wel wat gerafeld uit. Toen gaf Bep toestemming om er maar een zweetdoek van te maken. En dat was nog niet zo’n slecht idee!. Zeker voor de twee voorste trappers (Maarten en John) kwam dat goed uit, want mocht de rest van de trappers soms vergeten te trappen, dan kregen zij wat extra zweetdruppels kado en dan zou een zweetdoek heel goed van pas kunnen komen.
De jongeren racete intussen met mixfietsen door het Leudal, maar dan wel via een andere route en kwamen ons zo nu en dan tegemoet of ze fietsten ons met een vaartje voorbij. Zij mochten wel wat kilometertjes meer afleggen. Verschil moet er zijn, toch?
Als je aan het verkeer deelneemt, bestaat de kans dat je de politie tegenkomt en dat was toevallig ook tijdens deze tocht. We zagen ze in de verte al staan, pal naast het stopbord. We hadden geen andere keus dan te gehoorzamen. En uitgesproken vandaag was er ook nog een alcoholcontrole. Tjonge, wie had daar nou aan gedacht! Er moest dus geblazen worden. Mijn blaastest was toevallig “groen” en er zat ook nog muziek in. Sommige blaastesten kwamen op “oranje” of “geel” uit, maar…… er zaten ook “rode” blaastesten tussen. Oei! Hadden die soms teveel gedronken? Het was een en al lachen blazen en de twee politieagenten lachten en bliezen mee.
Jao, det kriesse as de politie biej de familie huurtj!
Verderop was weer een stop, maar nu voor iets heel anders. Een vriendelijk stilzwijgend kaboutermenke stond daar keurig in ’t gelid ons op te wachten. Hij bood ons meteen een lekker “Sjansedröpke” aan. Dat sloegen we natuurlijk niet af en nipten er een paar achterover. De 2 agenten die ons blijkbaar gevolgd hadden, namen het er ook van en nipten vrolijk met ons mee. Waren ze soms de alcoholcontrole vergeten?? De kabouter was niet alleen, hij had ook een waarzegster meegenomen, compleet met glazen bol. Zij wilde ons graag ieder even apart nemen om te vertellen wat ze toch allemaal van ons in die bol zag staan. Hoe kon ze het toch weten? We vroegen ons stilletjes af, of zij ook een familielid was. En hoe zat het dan met die kabouter? Ja, het was nog een raadsel!
Nadat we uit het spirituele wereldje gestapt waren, hebben we onze traptocht voortgezet en kwamen uiteindelijk weer bij “de Bussjop” terecht. Van hieruit zijn we met de hele meute naar Café Sjrake in Roggel verkast waar de koffie met vlaai gereed stond. De organisatie hield zich wel aan een strak programma, daar waren we inmiddels wel achtergekomen. Er zou nog het een en ander te doen zijn voordat het avond was, deelden ze ons mede. Eerst werden we in groepen verdeeld en vrij snel begonnen we aan ‘t volgende onderdeel. Het was “handboogschieten”, de benensport hadden we al gehad, dus nu kwamen onze armen aan de beurt. Een drukte van jewelste daar op de schietbaan, maar vooral heel gezellig!
Nadat ieder van ons zijn schietkunsten had getoond en de behaalde punten waren genoteerd, mochten we ons aan tafel begeven en ons tegoed doen aan een overheerlijk warm/koud buffet, waarvoor zich dit jaar een sponsor had aangemeld en dit was niemand minder dan Thijs Dams, manlief van oos Marij. Namens ons allen hartstikke bedankt Thijs voor deze geweldige geste!
En voor wie misschien dacht dat, na al dit lekkers de avond ten einde was, had het mooi mis. De organisatie had nog iets voor ons in petto. Namelijk een heuse familiequiz die maar liefst uit 123 vragen bestond en per groep beantwoord moesten worden. Ga daar maar eens voor zitten! “Hier zullen ze wel een tijdje zoet mee zijn”, moet de organisatie gedacht hebben. En zo was het dus ook. ’t Speciale van deze quiz was, dat deze vragen uit onze eigen CV-tjes kwamen, die bijna ieder van ons tevoren had opgestuurd en daarom de antwoorden niet zo moeilijk zouden zijn. Je kon echter niet bij een andere groep afkijken, want iedere groep had wel dezelfde vragen maar anders genummerd. Ja, daar was goed over nagedacht. Veel lof voor diegenen die zich hiervoor hadden ingezet!
Als laatste opdracht moest er nog gepuzzeld worden, het moest een familiefoto uit de jaren zestig worden en zo snel mogelijk want, de stopwatch lag ernaast. Wie ging er winnen? Wie ging er verliezen? Dat was niet zo belangrijk. We hebben ons kostelijk geamuseerd en kunnen terugkijken op een geslaagde, gezellige, leuke, fantastische familiedag 2008. Organisatie, ’t waas aaf! Bedanktj!! Op naar de familiedag 2009!!
Ook de figuranten van deze dag: “Politie” Ton ( van ome Frits en tante Annie), “Waarzegster” Karin (van tante Toos en Ome Lins) en “kaboutermenke” André (van Karin) hartstikke bedankt voor jullie medewerking! Leuk dat jullie er ook bij waren!
Riny
Het verzamelpunt was dit jaar bij de Busjop in Heythuysen. Allereerst werd ons een stevige pannenkoek voorgezet, dat had natuurlijk zijn reden. Er bleek hierna een buitenactiviteit op ’t programma te staan waarmee we behoorlijk wat calorieën zouden gaan verbranden. Ja, en dat hebben we geweten! De ouderen mochten een twee uur durende tocht maken door het Leudal met de yellowtrein (oftewel treinfiets), die grotendeels over onverharde hobbelende wegen en paden liep.
Met vooraf een rondje proefdraaien zijn we met veel enthousiasme en lol aan de tocht begonnen. Het werd wel flink trappen om dat gevaarte in beweging te houden
maar, het lukte ons; we waren immers met man genoeg. Zelfs de 3-jarige Sten hielp mee en genoot van alles wat om hem heen gebeurde en zijn zusje Isis die in de maxicosi lag, was ook in ons gezelschap en deed terwijl wij stevig doortrapten haar middagdutje. Onze benen werden wel goed getraind, dat was duidelijk. Of we dat gingen voelen, was voor latere zorg. Trappen en nog eens trappen, dat werd van ons verwacht, soms bergje op en dan weer eens bergje af. Ja, dat hoort nu eenmaal bij het Leudal.
Toen we een eindje onderweg waren deed zich een klein mankementje voor. Wat was er gebeurd? De sjleip van Bep zien klèdje had zich om de as van de yellowtrein gedraaid, dus moesten we stoppen. Met wat gefrutsel en gefriemel kwam dat ding gelukkig weer tevoorschijn, maar zag er wel wat gerafeld uit. Toen gaf Bep toestemming om er maar een zweetdoek van te maken. En dat was nog niet zo’n slecht idee!. Zeker voor de twee voorste trappers (Maarten en John) kwam dat goed uit, want mocht de rest van de trappers soms vergeten te trappen, dan kregen zij wat extra zweetdruppels kado en dan zou een zweetdoek heel goed van pas kunnen komen.
De jongeren racete intussen met mixfietsen door het Leudal, maar dan wel via een andere route en kwamen ons zo nu en dan tegemoet of ze fietsten ons met een vaartje voorbij. Zij mochten wel wat kilometertjes meer afleggen. Verschil moet er zijn, toch?
Als je aan het verkeer deelneemt, bestaat de kans dat je de politie tegenkomt en dat was toevallig ook tijdens deze tocht. We zagen ze in de verte al staan, pal naast het stopbord. We hadden geen andere keus dan te gehoorzamen. En uitgesproken vandaag was er ook nog een alcoholcontrole. Tjonge, wie had daar nou aan gedacht! Er moest dus geblazen worden. Mijn blaastest was toevallig “groen” en er zat ook nog muziek in. Sommige blaastesten kwamen op “oranje” of “geel” uit, maar…… er zaten ook “rode” blaastesten tussen. Oei! Hadden die soms teveel gedronken? Het was een en al lachen blazen en de twee politieagenten lachten en bliezen mee.
Jao, det kriesse as de politie biej de familie huurtj!
Verderop was weer een stop, maar nu voor iets heel anders. Een vriendelijk stilzwijgend kaboutermenke stond daar keurig in ’t gelid ons op te wachten. Hij bood ons meteen een lekker “Sjansedröpke” aan. Dat sloegen we natuurlijk niet af en nipten er een paar achterover. De 2 agenten die ons blijkbaar gevolgd hadden, namen het er ook van en nipten vrolijk met ons mee. Waren ze soms de alcoholcontrole vergeten?? De kabouter was niet alleen, hij had ook een waarzegster meegenomen, compleet met glazen bol. Zij wilde ons graag ieder even apart nemen om te vertellen wat ze toch allemaal van ons in die bol zag staan. Hoe kon ze het toch weten? We vroegen ons stilletjes af, of zij ook een familielid was. En hoe zat het dan met die kabouter? Ja, het was nog een raadsel!
Nadat we uit het spirituele wereldje gestapt waren, hebben we onze traptocht voortgezet en kwamen uiteindelijk weer bij “de Bussjop” terecht. Van hieruit zijn we met de hele meute naar Café Sjrake in Roggel verkast waar de koffie met vlaai gereed stond. De organisatie hield zich wel aan een strak programma, daar waren we inmiddels wel achtergekomen. Er zou nog het een en ander te doen zijn voordat het avond was, deelden ze ons mede. Eerst werden we in groepen verdeeld en vrij snel begonnen we aan ‘t volgende onderdeel. Het was “handboogschieten”, de benensport hadden we al gehad, dus nu kwamen onze armen aan de beurt. Een drukte van jewelste daar op de schietbaan, maar vooral heel gezellig!
Nadat ieder van ons zijn schietkunsten had getoond en de behaalde punten waren genoteerd, mochten we ons aan tafel begeven en ons tegoed doen aan een overheerlijk warm/koud buffet, waarvoor zich dit jaar een sponsor had aangemeld en dit was niemand minder dan Thijs Dams, manlief van oos Marij. Namens ons allen hartstikke bedankt Thijs voor deze geweldige geste!
En voor wie misschien dacht dat, na al dit lekkers de avond ten einde was, had het mooi mis. De organisatie had nog iets voor ons in petto. Namelijk een heuse familiequiz die maar liefst uit 123 vragen bestond en per groep beantwoord moesten worden. Ga daar maar eens voor zitten! “Hier zullen ze wel een tijdje zoet mee zijn”, moet de organisatie gedacht hebben. En zo was het dus ook. ’t Speciale van deze quiz was, dat deze vragen uit onze eigen CV-tjes kwamen, die bijna ieder van ons tevoren had opgestuurd en daarom de antwoorden niet zo moeilijk zouden zijn. Je kon echter niet bij een andere groep afkijken, want iedere groep had wel dezelfde vragen maar anders genummerd. Ja, daar was goed over nagedacht. Veel lof voor diegenen die zich hiervoor hadden ingezet!
Als laatste opdracht moest er nog gepuzzeld worden, het moest een familiefoto uit de jaren zestig worden en zo snel mogelijk want, de stopwatch lag ernaast. Wie ging er winnen? Wie ging er verliezen? Dat was niet zo belangrijk. We hebben ons kostelijk geamuseerd en kunnen terugkijken op een geslaagde, gezellige, leuke, fantastische familiedag 2008. Organisatie, ’t waas aaf! Bedanktj!! Op naar de familiedag 2009!!
Ook de figuranten van deze dag: “Politie” Ton ( van ome Frits en tante Annie), “Waarzegster” Karin (van tante Toos en Ome Lins) en “kaboutermenke” André (van Karin) hartstikke bedankt voor jullie medewerking! Leuk dat jullie er ook bij waren!
Riny