.
.
Dit jaar lag de organisatie in handen van Mam en Paps kleinkinderen en aanhang, en Annie en Maarten van de oudere generatie.
.
Op een prachtige herfstdag de 13e oktober begon onze familiedag in een luxe partytent eigendom van ene familie Versteeg (waar Thea de oppasmoeder van is) die deze aan onze familie ter beschikking had gesteld. De weg ernaar toe werd via foto’s, versieringen en een uithangbord aangegeven, zodat iedereen het gemakkelijk wist te vinden. Anja Versteeg, de gastvrouw des huize had de koffie en broodjes met allerlei soorten beleg al klaarstaan.Toen iedereen gearriveerd was deed Maarten het openingswoord en heette allen van harte welkom. Hoe het programma van deze dag eruit kwam te zien, wilde hij nog niet verklappen, daar zouden we in de in de loop van de dag vanzelf achterkomen.
.
Vervolgens werden we in groepjes verdeeld en zijn we met een routebeschrijving en wat vragen en opdrachten op zak aan een wandeltocht begonnen, welke door het prachtige Leudalbos liep. Onderweg stonden een aantal posten waarvan we nog enkele opdrachten kregen die we terplekke moesten uitvoeren.
.
Voor het geval er iemand zou verdwalen (want dat weet je maar nooit) kwam er zo nu en dan een van de organisators een kijkje nemen.
Na ongeveer 1 ½ uur gewandeld te hebben kwamen we helemaal uitgedost als een ware schuttersfamilie (want dit bleek het thema van de dag te zijn) weer terug bij het beginpunt. Daar stond weer koffie klaar en deze keer met vlaai en slagroom voor de liefhebbers.
.
Eensklaps stond daar in vol ornaat de voorzitter van de Schutterij St. Nicolaas Heythuysen (Eed Cillekens) voor ons en sprak ons toe. Hij gaf een korte uitleg over wat zijn komst op onze familiedag te betekenen had en verwees ons naar het schutterterrein van Heythuysen. Hij verzocht ons, om ons daar per groep op te stellen voor het zogenaamde schuttersdefilé van de familie Kierkels. Dus zo gezegd, zo gedaan. Met vooraf een korte voorbereiding heeft elke groep keurig aan de verwachte opdracht gehoor gegeven. In een mum van tijd paradeerde de eerste groep al langs het publiek, dat plaats had genomen op de daarvoor speciaal aangelegde tribune en waar ook de man in het schutterspak (onze keurmeester in dit geval) zich genesteld had, maar dan op de hoogste trede van een keukentrap (een trapleier), zodat hij elke groep die voorbij trok goed in het vizier had en tot in de detailles kon bekijken om zodoende hun welverdiend punt toe te kennen. Zelfs de daarbijbehorende muziek de Festwies ontbrak niet, wat wijd in de omtrek te horen was en nog wat nog extra publiek aantrok om deze familiefestiviteit te aanschouwen. Ja iedereen deed zijn uiterste best en het was lachen geblazen.
.
Een schutter is geen schutter als hij/zij niet geschoten heeft. Dus dat was het volgende onderdeel van het programma. Schieten aan een “echte schietpaal”. Waaauw!! Voor de meeste onder was dit was dit helemaal nieuw en daarom dus ook extra spannend. Er zaten talentvolle schutters in de familie (jong en oud) dat zag je meteen, die schoten alle 3 bolletjes af. En dat gebeurde onder deskundige begeleiding van een echte schutter die zich voor onze familiedag had aangeboden.
.
We troffen het nog steeds met het weer. Ja, men krijgt wat men verdiend.
Hierna stond de barbecue klaar en kon ieder zijn buik rond eten.
.
Na een tijdje begon het schemerig te worden en het koelde ook langzamerhand af zodat het tijd werd om ons te verkassen en dit kon in het nabijgelegen schutterslokaal. Daar was voor elk wat wils te doen. De ene zocht het bij het tafelvoetbalspel, de andere koos de vogelpik of ging zijn schietkunsten nogmaals uitproberen, maar dan op minibolletjes en weer een ander nam een plaats aan de bar. Het allerbelangrijkste van deze dag was “ het samenzijn” en dat waren we.
.
Toch had organisatie nog meer in petto.
.
Allereerst werd een film vertoond over het vroegere “paaseieren zoeken” door de jongere generatie (de kleinkinderen van Pap en Mam), zoals dat in veel gezinnen gebeurde of misschien nog steeds gebeurt. Dit moest een hint zijn!! Dachten we. En jawel hoor, we gingen dus paaseieren zoeken, maar nu werd het spelletje omgedraaid. De jongere generatie mocht deze keer de eieren verstoppen en de oudere generatie mocht ze gaan zoeken. Het werd hun wel extra moeilijk gemaakt, want de eieren lagen buiten en het was pikdonker. (Dus vandaar die zaklamp van thuis meebrengen!). Het werd een spannende, lachwekkende race. Negen emmertjes met elk voorzien van naam, stonden mooi gerangschikt te wachten om met de gevonden paaseieren gevuld te worden. Wie o wie zal de meeste eieren rapen?? Het was geen gemakkelijk taak om de emmer vol te krijgen, want er gebeurde telkens iets merkwaardigst. Als je even weg was geweest om nog meer eieren te zoeken en je kwam weer bij je eigen emmer terug, bleek die minder vol te zijn als tevoren. Tja, de geraapte eieren werden immers opnieuw verstopt. Ja, ja, “En zo kloot men Frederik”, op z’n Vlaams gezegd.
.
Uiteindelijk was Hans degene die de meeste paaseieren had geraapt en werd uitgeroepen tot het “Grootste Ei” van Kierkels en mocht daarom het “Gouden Ei” in ontvangst nemen.
.
Als laatste punt van het programma werd het vroegere “kersttafellied” nagebootst. Dit gebeuren vond weer binnen plaats, waar intussen alle lichten gedoofd waren en het kaarslicht de boventoon voerde en die ons even de sfeer van vroeger liet proeven. Er werd uit volle borst gezongen rondom de tafel zoals dat ook vroeger bij ons thuis ging. “Stille nacht, heilige nacht”….. en “De herdertjes lagen bij nachten”….. klonk het door het gebouw. We waanden ons weer even terug in de tijd van toen. Heerlijk toch!
.
Zo werd onze familie Kierkels-dag 2007 afgesloten. Een dag die wij zeker niet hadden willen missen en waarvoor we het organisatieteam bestaande uit: Pascal, Christel, Esther, Joost, Roy, Renate, Annie en Maarten graag willen bedanken. Het organisatieteam voor de familie Kierkels-dag 2008 is ook al samengesteld met name: Marij, Thijs, Jacqueline, Kim en Dirk. Zij meldden zich spontaan aan en staan nu al te popelen om eraan te beginnen. Wij wensen hun bij deze alvast heel veel succes toe.
.
Riny
.
Op een prachtige herfstdag de 13e oktober begon onze familiedag in een luxe partytent eigendom van ene familie Versteeg (waar Thea de oppasmoeder van is) die deze aan onze familie ter beschikking had gesteld. De weg ernaar toe werd via foto’s, versieringen en een uithangbord aangegeven, zodat iedereen het gemakkelijk wist te vinden. Anja Versteeg, de gastvrouw des huize had de koffie en broodjes met allerlei soorten beleg al klaarstaan.Toen iedereen gearriveerd was deed Maarten het openingswoord en heette allen van harte welkom. Hoe het programma van deze dag eruit kwam te zien, wilde hij nog niet verklappen, daar zouden we in de in de loop van de dag vanzelf achterkomen.
.
Vervolgens werden we in groepjes verdeeld en zijn we met een routebeschrijving en wat vragen en opdrachten op zak aan een wandeltocht begonnen, welke door het prachtige Leudalbos liep. Onderweg stonden een aantal posten waarvan we nog enkele opdrachten kregen die we terplekke moesten uitvoeren.
.
Voor het geval er iemand zou verdwalen (want dat weet je maar nooit) kwam er zo nu en dan een van de organisators een kijkje nemen.
Na ongeveer 1 ½ uur gewandeld te hebben kwamen we helemaal uitgedost als een ware schuttersfamilie (want dit bleek het thema van de dag te zijn) weer terug bij het beginpunt. Daar stond weer koffie klaar en deze keer met vlaai en slagroom voor de liefhebbers.
.
Eensklaps stond daar in vol ornaat de voorzitter van de Schutterij St. Nicolaas Heythuysen (Eed Cillekens) voor ons en sprak ons toe. Hij gaf een korte uitleg over wat zijn komst op onze familiedag te betekenen had en verwees ons naar het schutterterrein van Heythuysen. Hij verzocht ons, om ons daar per groep op te stellen voor het zogenaamde schuttersdefilé van de familie Kierkels. Dus zo gezegd, zo gedaan. Met vooraf een korte voorbereiding heeft elke groep keurig aan de verwachte opdracht gehoor gegeven. In een mum van tijd paradeerde de eerste groep al langs het publiek, dat plaats had genomen op de daarvoor speciaal aangelegde tribune en waar ook de man in het schutterspak (onze keurmeester in dit geval) zich genesteld had, maar dan op de hoogste trede van een keukentrap (een trapleier), zodat hij elke groep die voorbij trok goed in het vizier had en tot in de detailles kon bekijken om zodoende hun welverdiend punt toe te kennen. Zelfs de daarbijbehorende muziek de Festwies ontbrak niet, wat wijd in de omtrek te horen was en nog wat nog extra publiek aantrok om deze familiefestiviteit te aanschouwen. Ja iedereen deed zijn uiterste best en het was lachen geblazen.
.
Een schutter is geen schutter als hij/zij niet geschoten heeft. Dus dat was het volgende onderdeel van het programma. Schieten aan een “echte schietpaal”. Waaauw!! Voor de meeste onder was dit was dit helemaal nieuw en daarom dus ook extra spannend. Er zaten talentvolle schutters in de familie (jong en oud) dat zag je meteen, die schoten alle 3 bolletjes af. En dat gebeurde onder deskundige begeleiding van een echte schutter die zich voor onze familiedag had aangeboden.
.
We troffen het nog steeds met het weer. Ja, men krijgt wat men verdiend.
Hierna stond de barbecue klaar en kon ieder zijn buik rond eten.
.
Na een tijdje begon het schemerig te worden en het koelde ook langzamerhand af zodat het tijd werd om ons te verkassen en dit kon in het nabijgelegen schutterslokaal. Daar was voor elk wat wils te doen. De ene zocht het bij het tafelvoetbalspel, de andere koos de vogelpik of ging zijn schietkunsten nogmaals uitproberen, maar dan op minibolletjes en weer een ander nam een plaats aan de bar. Het allerbelangrijkste van deze dag was “ het samenzijn” en dat waren we.
.
Toch had organisatie nog meer in petto.
.
Allereerst werd een film vertoond over het vroegere “paaseieren zoeken” door de jongere generatie (de kleinkinderen van Pap en Mam), zoals dat in veel gezinnen gebeurde of misschien nog steeds gebeurt. Dit moest een hint zijn!! Dachten we. En jawel hoor, we gingen dus paaseieren zoeken, maar nu werd het spelletje omgedraaid. De jongere generatie mocht deze keer de eieren verstoppen en de oudere generatie mocht ze gaan zoeken. Het werd hun wel extra moeilijk gemaakt, want de eieren lagen buiten en het was pikdonker. (Dus vandaar die zaklamp van thuis meebrengen!). Het werd een spannende, lachwekkende race. Negen emmertjes met elk voorzien van naam, stonden mooi gerangschikt te wachten om met de gevonden paaseieren gevuld te worden. Wie o wie zal de meeste eieren rapen?? Het was geen gemakkelijk taak om de emmer vol te krijgen, want er gebeurde telkens iets merkwaardigst. Als je even weg was geweest om nog meer eieren te zoeken en je kwam weer bij je eigen emmer terug, bleek die minder vol te zijn als tevoren. Tja, de geraapte eieren werden immers opnieuw verstopt. Ja, ja, “En zo kloot men Frederik”, op z’n Vlaams gezegd.
.
Uiteindelijk was Hans degene die de meeste paaseieren had geraapt en werd uitgeroepen tot het “Grootste Ei” van Kierkels en mocht daarom het “Gouden Ei” in ontvangst nemen.
.
Als laatste punt van het programma werd het vroegere “kersttafellied” nagebootst. Dit gebeuren vond weer binnen plaats, waar intussen alle lichten gedoofd waren en het kaarslicht de boventoon voerde en die ons even de sfeer van vroeger liet proeven. Er werd uit volle borst gezongen rondom de tafel zoals dat ook vroeger bij ons thuis ging. “Stille nacht, heilige nacht”….. en “De herdertjes lagen bij nachten”….. klonk het door het gebouw. We waanden ons weer even terug in de tijd van toen. Heerlijk toch!
.
Zo werd onze familie Kierkels-dag 2007 afgesloten. Een dag die wij zeker niet hadden willen missen en waarvoor we het organisatieteam bestaande uit: Pascal, Christel, Esther, Joost, Roy, Renate, Annie en Maarten graag willen bedanken. Het organisatieteam voor de familie Kierkels-dag 2008 is ook al samengesteld met name: Marij, Thijs, Jacqueline, Kim en Dirk. Zij meldden zich spontaan aan en staan nu al te popelen om eraan te beginnen. Wij wensen hun bij deze alvast heel veel succes toe.
.
Riny